"اما حقيقت اين است كه كسب توفيق در جشنواره هاي خارج از كشور ارزشي را اثبات نمي كند. آنها به تكنيك محض جايزه نمي دهند و راهشان نيز با ما متفاوت است. تكنيك و محتوا را نيز نمي توان از يكديگر تفكيك كرد و چون اينچنين است، پر روشن است كه آنها كدامين فيلم ها را خواهند پذيرفت. كسي مخالف شركت در جشنواره هاي خارج از كشور نيست، اما آنچه كه اصلا در شأن ما نيست، شيفتگي و مقهوريت و مرعوبيت در برابر آنهاست.
آيا فيلم هايي كه به فستيوال هاي خارجي مي روند نبايد بويي از حقيقت انقلاب اسلامي و معتقدات ما داشته باشند؟ ... و تو گويي اين بيماري اصلا همه گير است، چرا كه در زمينه هنرهاي تجسمي نيز هنوز كه هنوز است، تابلوهايي براي شركت در بي ينال هاي خارجي انتخاب مي شوند كه رنگ و بويي از انقلاب و مردم و جنگ ندارند و بعضا مخالف با آرمان هاي غايي جمهوري اسلامي و انقلاب هستند.
ما بايد بنشينيم و يك بار براي هميشه تكليف خود را بفهميم. به راستي اين همه هياهو براي چيست؟ هياهوي بسيار براي هيچ و يا حتي كمتر از هيچ؟"
((شهيد آويني))