فکر می‌کنم حالا دیگر بهترین موقعیت برای نوشتن این یادداشت باشد بی‌آنکه بخواهم به جوگیر شدن و این طور چیزها از سمت بعضی از دوستان متهم شوم. حالا می‌خواهم خیلی راحت و بی‌دغدغه بگویم تبریک آقای فرهادی. تبریک بخاطر این همه موفقیتی که بی‌شک استحقاقش را داشته‌اید. موفقیت‌هایی که همانگونه که خودتان هم گفته‌اید برای تمام خانواده سینمای ایران به حساب می‌آید.
بعضی از دوستان که نمی‌دانم اظهار نظرهایشان از روی حسادت است یا تنگ نظری یا شاید هم کوته فکری این جوایز را به دلیل ماجراهای سیاسی یا سیاه نمایی و خیلی چیزهای دیگر می‌دانند اما خب همه‌مان به خوبی می‌دانیم که واقعیت چیز دیگری است. نمی‌دانم تا کی قرار است هر موفقیت و چیزی که خودمان دوستش نداریم یا نمی‌توانیم به دستش بیاوریم را با انگ زدن و برچسپ چسباندن زیر سوال ببریم؟! نمی‌دانم تا کی باید با کسانی که برای کشورشان افتخار کسب کرده‌اند اینگونه رفتار کنیم؟! نمی‌دانم...
بگذریم از بحث اصلی دور شدیم. دوباره تبریک آقای فرهادی. تبریک بخاطر مناعت طبعتان. تبریک بخاطر نگاه ویژه‌ای که داشته و دارید. تبریک برای صحبت از مردمی که صلح طلبند و تبریک بخاطر اینکه نام ایران را بارها و بارها در کنار بزرگترین دست اندرکاران سینمای جهان یادآوری کردید. و ممنون برای اینکه به سینمای ما در کنار تمام بزرگی‌اش وجاهت بین‌المللی بخشیدید. نه اینکه نداشت منظور این است که بر آن صحه گذاشتید.
ممنون آقای فرهادی. امیدوارم جایزه اسکار را هم در دستان شما ببینیم و مثل گذشته برایتان هورا بکشم و به افتخارتان بایستم. به افتخار مردی که سینمای ایران را به دنیا ثابت کرد و قرار است از این به بعد حرف‌های زیادی درباره آن بزند. امیدوارم اسکار را هم ببرید تا در کنار اشک‌های شوق‌مان برای پیروزی شما دهن کجی‌ای کرده باشیم به همه کسانی که روی دیدن شما و موفقیت‌هایتان را نداشته و ندارند.
موفق و پایدار باشید
نیوشا ضیغمی